Sodyum asit pirofosfat, tüm canlılar için hayati öneme sahip bir element olan fosforun kimyasal bir türevidir. Doğada yaygın olarak bulunan fosfor, gıdalarda, suda ve vücudumuzda doğal olarak bulunur. Vücudumuzda fosfor; genler, dişler, kemikler ve kasların yapısına katılmaktadır. Günlük yaşantımızda sıkça kullanılan diğer önemli bir fosfor türevi ise fosforik asittir. Tribazik bir asit olan fosforik asitten, hidrojen iyonlarının bir, iki veya üç tanesinin diğer pozitif iyonlarla yer değiştirmesiyle ortofosfat tuzları oluşur.

Fosforik asit, kalsiyum, potasyum ve sodyum gibi diğer elementlerle birleştirilerek ısı yardımıyla fosfatlara dönüştürülür. Fosfatların önemli özelliklerini belirleyen başlıca karakteristikleri; zincir uzunluğu ve pH'tır. Bu özellikler, fosfatların kullanımını etkileyerek tamponlama kuvveti, şelatlama gücü, dispersiyon ve absorptif yeterlilikleri ile çözünürlüğü artırır. Fosfatlar genellikle sodyum, kalsiyum, potasyum ve alüminyum gibi yaygın elementlerin fosfat iyonlarıyla birleşerek kullanılır. Fosfatlar, içerdiği fosfor atomu sayısına göre gruplara ayrılır:

Tetrasodyum pirofosfat veya tetrasodyum fosfat olarak da bilinen sodyum pirofosfat; renksiz, transparan kristalimsi yapıda bir kimyasal bileşiktir. Kabartma ajanı, tamponlama ajanı, emülsifiye edici ajan, kıvam artırıcı ve sekuesterant gibi çeşitli işlevlere sahiptir. Genellikle fırıncılık ürünlerinde, deniz ürünlerinin konserve edilmesinde ve patateslerin kararmasını önlemekte kullanılır. Et ürünleri ve soya bazlı ürünlerde de kullanım alanı bulan sodyum pirofosfat, diş macununda tartar kontrol ajanı olarak görev yapar. Ağızda bulunan magnezyum ve kalsiyum gibi elementlerin uzaklaştırılmasına yardımcı olur ve bu elementlerin dişlerde birikmesini önler. Aynı amaçla ev tipi deterjanlarda da zaman zaman kullanılan sodyum pirofosfat, giysilerde benzer türdeki elementlerin birikmesini önler. Ancak içerdiği yüksek fosfat miktarı nedeniyle sularda kirliliğe yol açabilir ve kontamine sularda alglerin gelişmesine neden olabilir.

Dünya nüfusunun hızla artması, insanların yaşam standartlarını yükseltme eğilimleri ve hızlı sanayileşme, hazır gıda maddelerine olan talebi artırmıştır. Bu durum, gıda maddelerinin üretimini bir endüstri kolu haline getirmiştir. Böylelikle, işlenmiş gıda maddeleri büyük ölçüde çeşitlenmiş ve üretim aşamasında kullanılan gıda katkı maddelerinin sayısı hızla artmıştır. Bu artışta, üretim tekniklerinin gelişmesi, tüketici beğenisinin farklılık kazanması, kayıpların azaltılması, dağıtım kolaylığı ve yeni yöntemlerle üretilen gıdaların üretimi gibi birçok faktör etkili olmuştur.

Birçok gıdada, ürünün bileşenleri ile havanın oksijeni arasında kendiliğinden meydana gelen ve "otoksidasyon" olarak bilinen tepkimeler meydana gelir. Bu tür tepkimeler, gıda endüstrisi açısından kabul edilmeyen olaylardır çünkü kalite düşüşlerine neden olabilir. Bu kalite düşüşü, ürünün rengi, kokusu ve tadındaki değişiklikler ile bazı besin öğelerinin parçalanması ve hatta toksik bileşiklerin oluşması şeklinde ortaya çıkar. Yağ ve yağlı gıdalardaki otoksidasyon olayı, hem beslenme fizyolojisi açısından hem de teknolojik ve ekonomik açıdan büyük önem taşır. Otoksidasyonun fizyolojik ve teknolojik yöntemlerle önlenemediği durumlarda antioksidanlar kullanılır. Antioksidanlar, gıda ürünlerinde oksidatif bozulmayı önleyen veya geciktiren bileşikler olarak tanımlanır.